Vrijdag 2 december

Vandaag was weer een superleuke dag. Ik moest om 9h bij de universteit zijn om met 2 meisjes van mijn klas naar Tarata te gaan. Hun klas duurde echer ietsje langer en om ongeveer 10h vertrokken we naar Tarata. Ongeveer een taxi genomen voor een uur en dan aangekomen in Tarata. We zijn gelijk naar de kerk gegaan en daar heb ik een mis bijgevolgd waar ik niks van verstond, maar wel door heilig water ben gezegend (waarschijnlijk gewoon water van de rivier hier). Toen hebben we wat gegeten en een beetje gerelaxed in Tarata. Rond 15h zijn we naar een van mijn studenten, Eslyn, haar huis gegaan en hebben het meer bekeken waar ik onderweg heerlijke boontjes van de plantages heb gegeten. Toen heb ik wat gegeten bij haar moeder, wat puur vegetarisch was omdat ze haar eigen groenten groeit. Dus dat was superlekker omdat het echt vers was. Toen de taxi terug naar cochabamba genomen en rond 18h15 terug thuis gekomen. Om 19h had ik afgesproken met andere vrijwilligers om naar Sucre te gaan. Dus snel wat kleren en spullen gepakt en naar de bushalte gegaan. daar bleek dat de bus naar Sucre al was volgeboekt dus hebben we een bus genomen naar Potosi, wat een stad is redelijk dichtbij. Dus ik zit nu op die bus en morgen gaan we potosi bezoeken daarna een taxi nemen naar Sucre.

Zondag 4 december

De busrit naar potosi was zo een 10 uur dus gisterochtend kwamen we rond 8h aan in potosi. Potosi was in de 16^e eeuw een van de rijkste steden ter wereld vanwege de mijnen. We hadden superveel honger dus wat gegeten in een hostel en toen met een gids naar de mijnen gegaan. onderweg konden we dynamiet, coca bladeren en 96% alcohol kopen dat we dan aan de mijnwerkers moesten geven als kado. De mijnwerkers leven op die coca bladeren en je moet die gewoon in je mond doen en erop kauwen en dat geeft een relaxerend gevoel. Dus dat hebben we gekocht en zelf ook coca bladeren geproefd en dat was wel lekker. Mijn tong werd een beetje verlamd en je voelde je inderdaad veel beter en had veel meer energie. Toen zijn we met een gids de mijnen in gegaan. daar hebben we ongeveer 2uur in rondgelopen. Soms moesten we kruipen en klimmen en we hebben ook nog een dynamiet af laten gaan wat best wel cool was. Het was echter heel erg warm in de mijnen en we waren helemaal bezweet toen we terug kwamen, dus zijn we naar een hostel gegaan en daar gedouchet. Toen wat gegeten en de taxi naar Sucre genomen. Die rit duurde ongeveer 3 uur. Volgens mij hebben we zelfs drugs getransporteerd omdat toen we bij een politiestop kwamen haalde hij een zakje uit de achterbak en verstopte hij die onder zijn stoel. Hij zei dat het medicijnen waren maar ik weet wel beter. Rond 20h waren we in Sucre. Daar naar een hostel gegaan en toen naar een bar gegaan. was echt een superleuke avond want we waren pas heel laat weer terug thuis. Vandaag het ontbijt van de hostel gemist dus zijn we maar ergens in een restaurant iets gaan eten. Toen zijn we naar een park gegaan in Sucre en daar konden we met go-karts door het park rijden, dus dat was echt leuk. Sucre is inderdaad een hele mooie stad omdat alle gebouwen helemaal wit zijn dus dat geeft wel een speciaal effekt. De rest van de dag gewoon in het park gespendeerd en ergens in een restaurantje iets gaan drinken. Om 19h moesten we bij de busterminal zijn om onze bus naar Cochabamba terug te nemen. De busrit gaat ongeveer 10 uur duren dus hopelijk ga ik een beetje kunnen slapen zodat de tijd sneller voorbij gaat.

Maandag 5 december

Deze ochtend dus rond 5h30 terug aangekomen in Cochabamba, en het meest van de rit kunnen slapen dus die ging snel voorbij. Taxi terug naar huis genomen van de busterminal en rond 6h lag ik weer in bed. Rond 10h opgestaan wat ontbeten en naar een internetcafe gegaan. daarna wat gelunched met de moeder en om 15h45 moest ik voor de laatste keer op de universtiteit zijn omdat ik moest helpen met het beoordelen van presentaties van enkele leerlingen. Daarvoor nog even met een vrijwilliger ontmoet en iets gedronken. Toen per ongeluk van de bar weggelopen zonder te betalen en rond 16h was ik op de universiteit. De presentaties waren redelijk goed en best wel leuk en rond 17h30 was ik weer terug thuis. De rest van de dag gewoon tv gekeken en gechilled. Morgen moet ik om 9h bij de office zijn en dan word ik waarschijnlijk rondgeleid in mijn nieuwe werkomgeving bij de voetbalclub.

Dinsdag 6 december

Vandaag was ik dus rond 9h bij de office en heeft Freddy, iemand van Projects Abroad, me een beetje over de voetbalclub verteld en wat ik moet doen. Ik moet dus gewoon trainingen geven en dan waarschijnlijk aan kinderen tussen de 5 en 15 jaar. Toen zijn we naar de club gegaan waar ik de oprichter William heb ontmoet. William heeft op het WK van ’94 gespeeld voor Bolivia en heeft het enige doelpunt gescoord dat Bolivia heeft gemaakt op dat toernooi. Een grote voetballer dus. Ik moest even een wedstrijdje begeleiden van kindjes van zo een 5 jaar en toen ben ik weer naar huis gegaan. Freddy heeft me dus geleerd hoe ik daar moet komen en zo. Rond het middageten was ik weer terug thuis en om 16h zou Freddy me weer komen ophalen om in de namiddag ook weer training te geven, dit is echter op een ander complex. Dus rond 16h30 was ik weer op de voetbalclub, Pelota de Trapo. Dit veld, niet zoals die in de ochtend, had zowat geen gras op het veld en was meer gewoon een zandbak. Samen met een andere trainer wat training gegeven aan kinderen rond de 10 jaar. De laatste groep die we hebben getraind hadden een paar jongens die redelijk goed waren, het bleek dan ook dat deze voor de selectie speelden. Ik weet niet wat hij bedoeld met de selectie maar Pelota de Trapo is een goede club in Cochabamba dus zij zullen dan waarschijnlijk voor het A-team van hun leeftijd spelen. Ik was dan ook onder de indruk want sommigen konden echt goed voetballen voor hun leeftijd. Rond 19h30 was ik weer terug thuis. Morgen moet ik om 8h30 weer terug zijn en normaalgezien zou ik in de namiddag ook terug moeten komen maar ik heb gezegd dat ik niet kan omdat ik een voetbalwedstrijd ga bekijken met wat andere vrijwilligers in de avond, dus in de namiddag kan ik geen training geven. We gaan morgen namelijk een wedstrijd van Cochabamba tegen Oruru bekijken en heb me net laten vertellen door de vader, die terug is van zijn businesstrip door Europa, dat dit de finale is van een of andere competitie. Ik ga echter niet voor Cochabamba supporteren want de vrijwilliger die me heeft uitgenodigd zijn broer is een grote Oruru-fan en daar gaan we mee, dus zal ik ook maar voor Oruru zijn. Oruru is de meest populaire club in Bolivia en er gaan waarschijnlijk meer fans voor Oruru zijn dan voor Cochabamba, dus dat gaat leuk worden.

Donderdag 8 december

Gisterochtend was ik dus om 8h30 op de voetbalclub en wat dingen opgezet met de andere coach en rond 9h aan de trainingen begonnen. De trainer die ik moet helpen is niet William zelf maar een broer van hem, Michel. Ze zijn een familie van 8 broers en 3 zussen dus een grote familie en Michel zelf heeft ook professioneel voetbal gespeeld, want hij heeft in Cochabamba voor een team gespeeld op professioneel niveau. Dat is ook te zien want toen we aan het opwarmen waren met de kindjes, die ongeveer 6 jaar zijn denk ik, moesten we hooghouden en zijn trucjes waren echt goed. Toen een oefening gedaan waarbij ik moest helpen en daarna een wedstrijd begeleidt. Toen was het 11h en om de tickets te kopen moest ik 20Bs. aan Aidan, de Australiaan, geven die de tickets voor ons zou kopen. Dus naar de office gegaan en toen naar huis en wat gegeten. De namiddag heb ik niet veel gedaan maar om 17h hadden we afgesproken voor de wedstrijd. Wat biertjes gedronken, gegeten en rond 19h waren we in het stadion. De broers van Aidans hostfamilie zijn echte San Jose fans. De wedstrijd was tussen Aurora van Cochabamba en San Jose van Oruru. Wij waren dus voor San Jose wat ik in het begin jammer vond maar San Jose staat bekend voor de beste supporters van Bolivia te hebben, dus we zaten goed. Voor de wedstrijd hadden ze dan ook spandoeken gemaakt en een grote V door een gedeelte van het stadion gelegd. Die V is een deel van het logo van San Jose. Toen de spelers van San Jose op het veld kwamen werd die dan ook in de fik gestoken, wat redelijk gevaarlijk was, maar er wel echt cool uitzag. De wedstrijd begon fantastisch want San Jose scoorde gelijk in de eerste minuut en iedereen werd gek, amazing! De wedstrijd was een kwart-finale van een of ander tornooi en hoewel San Jose de eerste wedstrijd met 1-0 had gewonnen moesten ze een 3-0 achterstand wegpoetsen omdat ze in die eerste wedstrijd te veel buitenlanders hadden gebruikt en dat mag hier blijkbaar niet. De hele eerste helft hebben we dan ook keihard zitten zingen, juichen en springen. Wij zaten volgens mij wel bij de hardcore fans want in het hele stadion waren wij de enigen die de hele tijd aan het juichen waren. In de rust werden nog meer vuurpijlen en andere dingen aangestoken. Door een vuurpijl ben ik een beetje geraakt want ik heb een klein wondje op mijn arm, maar het valt wel mee, een mooi aangedenken aan deze wedstrijd. In de tweede helft hebben we weer de hele tijd gezongen, de arbiter uitgemaakt voor ‘maricon’(=homo), geschreeuwd dat hij omgekocht was en elke keer dat een zwarte van de tegenstander een bal kreeg apengeluiden gemaakt (wat ik redelijk racistisch vond). Toen de 2-0 werd gescoord werd iedereen nog gekker en was iedereen aan het springen en dol van geluk. San Jose kreeg echter een rode kaart en de 3-0 kwam er niet... erg jammer want ik had graag de gekte willen zien als ze die 3-0 hadden gemaakt. Na de wedstrijd zijn we met de vrijwilligers nog uitgegaan naar een bar en rond 2h was ik weer thuis. Vandaag moet ik niks doen want ik hoef niet naar de voetbaltrainingen en vanavond gaan we een wedstrijd spelen met de vrijwilligers, dus vandaag gewoon chillen en vanavond gonna kick some Australian ass. Want Aidan denkt dat hij beter is in voetbal dan mij, een Australier, whatever!