Maandag 6 februari

Zaterdagavond dus een hostal net buiten de bus terminal gevonden, ergens gegeten en dan daar geslapen. Gisterochtend dan naar allemaal touragencies gegaan om een tour te vinden maar gister zelf was er niet veel meer te doen en hebben uiteindelijk een tour voor vandaag geboekt dat ons naar het Parque Nacional de los Alerces zal brengen waar bomen van wel 2000 jaar oud staan. Dus na dat te hebben gedaan hebben we de rest van de dag gewoon gechilled en 's avonds een pizza gemaakt. De tour was 395pesos, ongeveer 70euro, dus redelijk duur. Deze ochtend dan om 8h opgestaan, opgehaald door een bus en een uur gereden naar het nationale park. Prachtig door de bergen heen en dan een boot genomen voor een uur. Prachtig over het meer, dat helderblauw was. Daar een half uurtje gelopen en dan weer een boot genomen voor een uur. Aangekomen een trek gedaan van 2uur, het was echter maar 2km dus het was heel langzaam en de tour was met heel veel mensen dus dat was niet zo speciaal. Een boom van ongeveer 2600 jaar oud gezien wat toch niet zo indrukwekkend was en het was een beetje een tegenvaller. De terugreis weer precies hetzelfde gedaan en rond 19h aangekomen. Even gechilled, wat eten gekocht en 's avonds gechilled. Het is nu bijna 0h00 en de 2 Amerikaanse meisjes die we in El Bolson hebben ontmoet zijn net aangekomen en zijn we nu mee aan het praten. Paul vertrekt morgen weer terug naar Bariloche omdat hij donderdag weer van Buenos Aires naar Alaska moet vliegen. De 2 Amerikaanse meisjes willen morgen hitchhikend verder naar het zuiden gaan dus ik ga waarschijnlijk met hun mee. Ik heb btw de Lonely Planet van Argentinie gekregen van Paul omdat hij hem niet meer nodig heeft dus dat is perfect!

Woensdag 8 februari

Gister heb ik niet veel gedaan, de twee Amerikaanse meisjes gingen een tent kopen en ik dacht dat we gister al gingen liften maar dat is er uiteindelijk niet van gekomen dus ik heb gewoon in de hostal gechilled, mijn boek gelezen, wat geld afgehaald en voor de rest niet veel gedaan. Gisteravond met de 2 Amerikaanse meisje een soort van scrabble spel gespeeld met nog een Duits meisje. Deze ochtend wilden we dus gaan liften toen een Duitse man van de hostal zei dat hij naar het zuiden ging met de auto en ons wel wou meenemen. Dus we hebben superveel geluk en ik zit nu in de auto met hem en de 2 meisjes. De Duitser is wel erg praatgierig en is nu bijna 3uur in de reis eindelijk gestopt met te praten. Maar ja hij is blijkbaar blij met wat companie. Ik hoop vandaag zo ver mogelijk zuidelijk te gaan en dan misschien later een bus te nemen naar El Chalten, maar dit is een goede manier om wat geld te besparen op de veel te dure bussen hier.
Vrijdag 10 februari
Woensdag zijn we met de Duitse man naar een camping gegaan aan Lago Plata waar we hebben gecampeerd. Ik zat met de 2 amerikaanse meisjes in de tent en Luis de Duitser die ongeveer 60-jaar oud was en ons de hele avond heeft geentertaind met verhalen over Che Guevarra sliep in zijn eigen tent. Zijn Engels was niet al te goed en hij herhaalde zijn verhalen nogal vaak dus die avond aan het kampvuur was het niet allemaal zo interessant wat hij te zeggen had maar het was wel ok. Gister zijn we dan nog 2uur met hem verder zuidwaarts gereden en toen ging hij naar Chili en wij wilden verder naar het zuiden in Argentinie. Dus aan Ruta 40 afgezet en vanafdaar verder gelift. Ik had er niet echt goede hoop, ondanks dat Ruta 40 de bekendste weg van Argentinie is die helemaal van het noorden naar het zuiden gaat langs de Andes, is hij niet overal verhard. Dus waar wij kwamen te staan bestond de weg uit stenen in plaats van een echte verharde weg. We hadden echter heel veel geluk en zijn door een Duitse familie opgepikt. Zij wonen in Santiago, Chili en zijn nu op hun vakantie door Argentinie. Dit was een superaardige familie die ons helemaal naar Perito Moreno heeft gebracht. Onderweg hadden we nog een lekke band gekregen en daar ongeveer een uur over gedaan om hem te vervangen. Maar dat was niet zo erg want het was gewoon mooi om door de bergen te rijden en onderweg allemaal lama's, armadillo's en ‘ostriches'(ik weet de naam in het Nederlands niet meer, maar het is een ostrich in het een Engels, dat dier dat van die harde eieren legt waar je op kunt staan). Gisteravond dus in Perito Moreno aangekomen, weer een camping gezocht, tent opgezet en ergens in een restaurant gegeten. Het was al lang geleden dat ik naar een restaurant ben gegaan dus dat was wel weer een keer lekker. Vandaag rond 10h opgestaan even naar een internetcafe gegaan en een bus naar El Chalten gekocht. Het liften was een supercoole ervaring en Luis de Duitse man zal ik nooit vergeten, maar het gaat niet snel genoeg dus hebben we een busticket gekocht. Dus vanavond om 19h vertrekken we daarnaartoe en het duurt ongeveer 11-12 uur dus dat valt wel mee. Ik zit nu lekker mijn maté te drinken en gewoon aan het chillen met de 2 amerikaanse meisjes totdat we de bus kunnen nemen.

Dinsdag 14 februari

De laatste paar dagen waren werkelijk fantastisch! Op de bus naar El Chalten hebben we mucho vino gedronken met een groep israeliers, waardoor de busreis superleuk was en ik de bijnaam ‘Suerte' heb gekregen van de Israeliers omdat ze ten eerste mijn naam niet echt kunnen zeggen en suerte betekent geluk dus daarmee bedoelden ze dat ik veel geluk heb dat ik met twee zulke mooie Amerikaanse meisjes mocht reizen en met hun de tent delen. Zaterdagochtend om 6h aangekomen in een klein dorpje waar we bijna 4uur moestten wachten om de bus naar El Chalten te nemen. Daar gewoon wat ontbeten en rond 12h waren we in El Chalten. Dit is een klein touristisch dorpje dat pas sinds 1985 bestaat en er gewoon is voor de toeristen. Een hostel geboekt en de rest van de dag gechilled en 's avonds even uitgegaan met de israeliers die we in het dorpje tegen kwamen. Maar het was nogal dood en de volgende ochtend gingen we onze trek naar de Fitz Roy pieken doen dus we wilden het ook niet al te laat maken. De volgende ochtend rond 12h vertrokken met onze mochillas(rugzakken) en de trek was echt super, supermooi. Een beetje een prehistorisch landschap met in de verte de besneeuwde toppen van de bergen. Oogverblindend mooi. We gingen camperen en naar de kampeerplaats was ongeveer 4uur lopen en dat was superrelaxed. Bij een mirador, uitkijkpunt, gelunched en van het uitzicht genoten. Rond 16h waren we bij de kamping, daar onze tent opgezet en het laatste stuk zonder onze tassen de berg opgelopen om naar Lago de los Tres te gaan, dit zijn klassieke voorbeelden van corrie's. Dat zijn meertjes aan de voet van een glacier. Ongeveer een uurtje lopen en we hadden superveelgeluk want de hele dag al was er geen wolkje aan de lucht en daardoor was het uitzicht zo supermooi. We hebben van andere mensen gehoord dat we echt heel veel geluk hadden omdat sommige mensen naar de top van de berg gaan en bijna niks kunnen zien omdat het zo bewolkt is. Maar we hadden dus geluk en aan dat meertje hadden we een prachtig uitzicht over de Fitz Roy pieken en het meertje was helderblauw. Zo, zo mooi. Het water was zo blauw dat het leek alsof het nep was. We hebben er wat van gedronken en dit was zulk fris water dat we onze flessen daar hebben hervuld en terug naar beneden gegaan. terug op de kampeerplaats wat pasta met bonen gegeten dat we op ons klein vuurtje hadden gemaakt. Daarna weer wat vino gedronken met de israeliers, maar het werd al heel snel koud en de israeliers, die we daar weer tegen kwamen op de campsite, waren nog niet de berg opgegaan en wilden dus heel vroeg opstaan om de zonsopgang te zien. Dus hebben wij nog wat in de tent gechilled en zijn toen ook gaan slapen. Dit was waarschijnlijk een van de koudste nachten ooit voor mij. Het waaide megahard buiten, hagelde en het was superkoud. Dus veel had ik niet geslapen en zelfs met twee truien, twee paar sokken, mijn joggingbroek en daar nog een trui omheen, een muts en mijn rugzak had ik het nog steeds koud. Ik bleek gelukkig niet de enige te zijn want iedereen op de kampeerplaats had het erover hoe koud het was en dat niemand echt kon slapen. Maar het was allemaal de moeite waard om de volgende ochtend naar de Cerro Torre te gaan. Het was gister ietsje meer bewolkt en we hadden al het hoogtepunt van deze trek gezien dus veel verwachtten we er niet van. Het was dan ook niet zo superindrukwekkend maar nog steeds heel mooi. Een groot meer met een gigantische glacier, wat inderdaad weer heel mooi was. Toen weer terug naar El Chalten gelopen en een heerlijke warme douche genomen in de hostal en onszelf getrakteerd op een hamburger in een restaurant. We waren allemaal te vermoeid om eten te maken en de prijs viel wel mee dus hebben onszelf daar opgestort. Daarna terug in de hostal in gesprek geraakt met wat Argentijnen en uiteindelijk naar een soort van dansbar gegaan. daar iedereen aan het salsa-dansen wat echt superleuk was, maar iedereen was nogal moe omdat we niet veel hadden geslapen tijdens die koude nacht en omdat de trek ook wel redelijk zwaar was. Dus rond 4h was iedereen weer terug en deze ochtend rond 10h opgestaan. De Amerikaanse meisjes gingen mij ontbijt maken( ze maakten meestal altijd al het eten maar het ging waarschijnlijk een van de maaltijden samen zijn dus ze wilden wat speciaals voor me maken), dus ze hebben mij ‘egg in the hole' met hashbrownies gemaakt, wat een broodje met een ei ermidden in is en wat aardappelen. Klinkt niet zo speciaal maar de manier waarop ze het maakten was heel speciaal en het was overheerlijk dus dat was weer echt leuk. Ik wil nu weer terug naar het noorden gaan, naar Puerto Madryn, maar vanaf El Chalten kan ik geen bussen daarnaartoe nemen dus ik zit nu op de bus met de amerikaanse meisjes naar El Calafate waarvan ik wel een bus naar Puerto Madryn kan nemen. Hier moet ik dan afscheid nemen van Lauren en Elisa, de 2 amerikaanse meisjes, want zij gaan verder naar het zuiden, naar Puerto Natales. Dit vind ik best wel jammer want het was echt superleuk met hun, echt gewoon fantastisch. Altijd veel lol en zij zijn tot nu toe de leukste mensen die ik heb ontmoet om mee samen te reizen. Ik ga zeker nog met hun afspreken ergens anders in Argentinie of Bolivia, dus dat gaat dan zeker weer leuk worden. De bus naar El Calafate is ongeveer 2 uur denk ik dus ik ga nu beginnen aan mijn nieuw boek, Shantaram, die ik van Elisa heb gekregen en blijkbaar supergoed is.

btw als jullie een Engelse versie willen lezen over Luis, onze Duitse kompanion, van de Amerikaanse meisjes, lees deze blog dan:

http://theartofadventures.tumblr.com/

Het verhaal heet 'Luis, the kindness of strangers and a boy named Shoe'
een mooi verhaal over hun standpunt van die man en onze week samen