Zaterdag 3 maart

Gisteravond waren er geen bussen meer naar Salta, dus heb maar besloten om naar Asuncion te gaan. Om 9h50 ging de bus naar Ciudad del Este en dat was ongeveer een uur in de bus. Daar aangekomen was ik volgens mijn paspoort wel uit Argentinie maar nog niet in Paraguay dus ben eerst naar de Duane gegaan om mijn stamp als entree in Paraguay te krijgen. Hierbij kreeg ik geen visa-papier maar dat was volgens hun en de informatie desk niet nodig, dus hopelijk krijg ik daar geen problemen mee als ik Paraguay uit ga. Paraguay is na Bolivia het armste land in Zuid-Amerika, en dat viel te zien. Het deed me aan Bolivia denken en op één of andere manier hoeveel ik me niet echt op mijn gemak voelde, vond ik het toch wel weer leuk om in een want minder economisch land te zijn. De bus naar Asuncion was nog ongeveer 6uur, dat mede kwam door alle stops die we deden om mensen af te zetten en mensen op te pikken. De taxi naar de busterminal in Ciudad del Este was even duur als de bus naar Asuncion, dus ik zal wel door de taxi afgezet geweest gezijn, maar dat kon me niet echt schelen. In de Lonely Planet stond dat er niet veel hostels waren en dat de meeste rond de bus terminal in Asuncion waren dus heb er hier één gevonden en maar voor één nacht geboekt. Even een douche genomen en toen op pad gegaan om een bankautomaat te vinden om wat geld af te halen. Dat gedaan en daarbuiten was een klein standje waar een man hamburgers maakte dus daar maar een overheerlijke hamburger gegeten en gevraagd naar een internet cafe. Daarnaartoe gegaan en ongeveer anderhalf uur gezeten en het is nu bijna 22h en zit weer terug in mijn kamer in de hostel, helemaal alleen met een biertje en morgen zal ik Asuncion wel bekijken. Ik heb een queensize bed zonder lakens dus ik zal wel in mijn slaapzak slapen en voor de rest is er hier niet echt veel te doen dus misschien neem ik morgen een bus al naar Salta of eentje naar Bolivia als dat kan.

Zondag 4 maart

Vandaag heb ik niet veel gedaan. Pas rond 11h opgestaan omdat ik wist dat er niet veel te doen was dus maar lekker uitgeslapen en wat slaap in gehaald. Ergens wat ontbeten, twee empanada's en een cola en daarna naar de busterminal gegaan. Daar na lang zoeken een busrit naar Salta gevonden. Morgen dus om 9h in de bus en dan eerst anderhalf uur naar een stadje op de grens en dan om 13h10 naar Salta waar ik dinsdagochtend pas aankom. Een hele lange rit weer dus. Maar ja ik heb dan nog maar een nacht in dit hostel geboekt en het was rond de middag en bloed, bloedheet. Dit was niet het goede moment om de stad in te gaan want ik zou me doodzweten. Dus ik heb in mijn kamer mijn boek gelezen en een beetje op mijn laptop gezeten. Rond 15h dacht ik dat het wel weer wat beter zou zijn. Het was nog steeds superwarm maar had geen zin om terug naar de hostel te gaan dus heb maar een bus naar het centrum genomen. In de Lonely Planet stond dat er op een zondag in Asunción niet veel te doen is, en ja, ze hadden gelijk. De stad was dood, er was niemand op straat dus ben maar een beetje door de parkjes gelopen en me in eentje neergezet om Shantaram te lezen. Daarna weer een beetje rondgelopen maar het was allemaal een beetje doelloos en het was nog steeds superwarm dus het was eerder schaduw zoeken dan echt een beetje kunnen rondkijken in de stad. Dus heb maar weer een bus teruggenomen en ik had nog niet gegeten sinds ontbijt en had niet veel geld meer. 17.500 Guaranees ofzo, wat niet veel is. De hostel voor een nacht is 50.000 Guaranies voor de vergelijking. Gisteravond had ik een heerlijke hamburger voor 10.000G. gegeten en die was zo overheerlijk dat ik er voor vandaag weer eentje ging kopen. Dus nog 7.500G. over en dan nog minus de busritten van ieder 2.300G. had ik nog 2.900G. over. Daar heb ik dan wat water, een appel en een yoghurt voor morgenochtend mee gekocht. De hamburgertent was open dus daar een overheerlijke hamburger met ei, kaas, sla, mais, vele sauzen en een heerlijke burger mee gekocht en nu heb ik nog 300G. over. Dat is werkelijk niks, maar heb ook niks meer nodig dus dat komt goed uit. Al mijn geld gespendeerd en heb misschien nog een beetje honger maar om geld af te halen moet je teveel transactie betalen en zoveel heb ik niet meer nodig want morgen ga ik weer naar Argentinie. Mijn verblijf in Paraguay is niet echt lang geweest (2dagen precies), maar het doet me heel erg aan Bolivia denken en laat me er alleen maar meer naar terug willen keren. Dus na Salta, Bolivia here I come! Het is nu 19h30 en er is werkelijk niks te doen dus ik zal de avond spenderen met op mijn laptopje zitten en mijn boek lezen. Woohoo!

Woensdag 7 maart

Maandag was een dag op de bus met veel wachten. Om 9h de bus naar Clorinda genomen, dat was ongeveer 2uur en normaalgezien moest ik om 13h10 van Clorinda de bus naar Salta nemen maar door één of andere reden ging die bus niet meer dus moest ik eerst naar Formosa om vanaf daar de bus naar Salta te nemen. Om 12h ging de bus naar Formosa en die was weer 2uur ongeveer. Op die busterminal aangekomen en de bus naar Salta ging pas om 16h45. Dus zoals ik al de hele dag had gedaan, maar weer wat gelezen en een beetje muziek beluisterd. De bus van Formosa naar Salta ging niet direct naar Salta en had eerst een tussenstop in Resistencia, dus dat maakte de busrit die normaalgezien niet langer dan 10uur moest zijn, nog veel langer. Ik kwam om 6h30 pas aan in Salta. Gelukkig had ik redelijk goed op de bus kunnen slapen en ging de tijd snel voorbij. Dus gister rond 7h in een hostel aangekomen en daar maar wat meer geslapen. Rond 10h weer wakker geworden, ontbeten en een beetje door de stad rondgelopen. Er is hier een bergje waarvan je een mooi uitzicht over de stad hebt, dus die heb ik met een lift beklommen. Vanaf daar wat gelunched en van het uitzicht genoten. Dit was best wel mooi en je kon goed zien hoe groot de stad is enzo. Daarna terug naar beneden gelopen en even terug naar de hostel gegaan. Ik wou de voetbalwedstrijd bekijken dus ben naar een café gegaan en daar niet de wedstrijd Arsenal vs. AC Milaan gekeken maar een andere, maar dat maakte niet uit. Er was wi-fi in dat café en had mijn laptop bij dus gewoon een beetje gechilled. Gisteravond dan met 2 Duitsers, een Nederlander, een Israelier en een Canadees ergens wat gegeten en gewoon gechilled. Was echt leuk, maar omdat het heel hard aan het regenen was konden we niet echt uitgaan en zijn gewoon weer terug naar de hostal gegaan. rond 1h gaan slapen en nu is het 11h30 en ga vandaag een beetje rondkijken voor tours naar de Salar de Uyuni en misschien nog wat in de namiddag doen in Salta. Ik weet dat de 2 Amerikaanse meisjes ook in Salta zijn maar heb ze nog niet kunnen bereiken, maar misschien kom ik hun ook nog tegen wat heel leuk zou zijn.

Donderdag 8 maart

Gister heb ik niet veel gedaan, een busticket naar Villazon geboekt. Dat is in net in Bolivia over de grens met Argentinie. Ik hoop dat ik vanuit hier een tour kan boeken naar de Salar de Uyuni, maar dat moet wel lukken volgens mij. Gister nog gewoon ergens in een cafe met wi-fi op mijn laptop gezeten en mijn boek gelezen. 's Avonds nog wat gedronken met 2 Nederlanders en een Fransman, maar had niet veel Pesos meer en wou geen geld afhalen voor één avond dus ben vroeg naar bed gegaan en deze ochtend om 6h opgestaan om om 7h15 de bus te nemen. De Fransman moest de bus om 7h nemen naar Chili dus hebben we samen een taxi genomen naar de busterminal. Het is nu 13h15 en normaalgezien kom ik over anderhalf uur aan in La Quiaca waar ik de grens kan oversteken naar Villazon, Bolivia. Ik zit nu in de bus en het landschap is weer supermooi rond mij, bergen met de gekste kleuren, koeien die overal rondlopen, dus dat houdt me wel bezig tot het einde van de busrit. Ik denk als ik terug in Belgie ben dat ik de bergen het meest ga missen, het is gewoon zo mooi om naar ze te kijken.
Uiteindelijk rond 14h bij de grens aangekomen en daar eerst Argentinie uitgegaan en dan Bolivia weer in. Duurde ongeveer een uurtje en ondertussen met een Franse man en vrouw wat gesproken en zij gingen direct door naar Tupiza en dat leek me wel een goed idee want Villazon was nogal klein en om vanaf daar een tour te boeken naar de Salar leek me niet al te slim. Dus samen met hun een bus voor maar 1,5euro(het is weer goed om in Bolivia te zijn!) geboekt naar Tupiza. Het was maar anderhalf uur en daarin heb ik Shantaram uitgelezen en genoten van het prachtige uitzicht. De bergen waren hier nog mooier. Het deed me een beetje aan Monument Valley denken, maar dan natuurlijk wat minder indrukwekkend. In Tupiza een hostel gezocht en ik wou het liefst al gelijk morgen op een tour gaan door de Salar maar geen enkele agency heeft meer plaats dus heb ik maar voor zaterdag geboekt, en ga ik morgen een halve dag tour doen door Tupiza, want het is hier echt heel erg mooi met de bergen. Het is nu 19h30 en ga op restaurant wat het is hier toch zo goedkoop en heb de laatste dagen niet veel gegeten dus daar heb ik zin in.

Vrijdag 9 maart

Vandaag was een onverwacht hoogtepunt van mijn reis. Gisteravond had ik wat mensen van Cochabamba wat sms'jes gestuurd om te vragen of ze er nog waren enzo en ook omdat mijn gsm weer werkt. Stefano antwoorde dat hij momenteel aan het rondreizen was en niet in Cochabamba is. Ik vroeg hem waar hij was en deze ochtend toen ik wakker werd had ik een antwoord van hem. Hij was ook in Tupiza! We hebben dus afgesproken en om 10h30 wou hij de valleien gaan bekijken en een beetje door de bergen hier gaan lopen. Eerst een map van de bergen hier gehaald die ons 40Bs. heeft gekost, maar ja, achteraf bleek het niet echt nodig maar het heeft ons in het begin wel geholpen. Dus eerst naar een mooie passage gelopen een uurtje uit Tupiza, dit was heel erg mooi met de rode bergen en cactussen overal. De bergen zagen er allemaal uit alsof je ze zo van elkaar kon afbrokkelen wat een heel speciaal effect gaf. Daarna zijn we weer terug naar Tupiza gelopen om wat te gaan eten. Ergens het Menu del Dia genomen en voor nog geen 2euro een 2-gangen maal gehad met een fles Cola. Volgens de Lonely Planet van Stefano was er ten westen van Tupiza een mooie vallei dus daar zijn we naartoe gelopen. We kwamen daar aan en moesten eerst over een dam om verder door de vallei te kunnen lopen. Dit was geen enkel probleem, maar ietsje verder was een klein meertje. Weer geen probleem, gewoon onze schoenen uitgedaan en erdoor heen gelopen. Daar een trappetje omhooggelopen en daar vonden we een iets groter meertje. Deze was echter te groot en diep om erdoor heen te lopen dus besloten we om proberen er omheen te lopen. Hiervoor moesten we de bergen een beetje omhoog klimmen. We begonnen te klimmen en de bergen hier zijn een beetje raar. Het is een soort van hard geworden modder met allemaal stukken steen erin. Daardoor creeert het allemaal hoge pieken die door de regen zijn geformeerd. We dachten dat als we een beetje omhoog lopen dat we ze wel konden oversteken. Het omhoog klimmen was echter redelijk moeilijk en best wel gevaarlijk omdat je overal een beetje uitgleedt en je nergens echt goede houvast had omdat alle stenen een beetje los in het hard geworden modder zaten. Het was dus een heel avontuur om omhoog te komen. We kwamen echter snel tot de concluse dat we al redelijk hoog waren en niet echt zijwaarts aan het gaan waren om het meertje te passeren. Maar we waren al zo hoog dat we eigenlijk de top wel wilden bereiken. Het werd naarmate je hoger en hoger ging steeds moeilijker en moesten soms beslissingen nemen of we recht of links van de piek gingen gaan om te zien welke kant veiliger ging zijn. Ik ben één keer flink uitgegleden wat me enkele schrammen op mijn knie heeft opgeleverd. Niks vergeleken met wat er met Stefano gebeurde want hij klom een redelijk moeilijk stukje omhoog, dat mij heel veel moeite had gekost, en gleedt toen wel 10meter naar beneden. Een redelijke schram op zijn arm heeft hem dat opgeleverd maar we wouden de top bereiken en voelde dat het niet ver meer was. Na enkele hachelijke, gevaarlijke en nauwe situaties was de top in zicht. Daar eindelijk aangekomen konden we genieten van het o zo supermooie uitzicht. Dit was echt heel erg mooi. De rode bergen en het stadje Tupiza in ons vooruitzicht maakte de klim omhoog meer dan waard. Daar hebben we ongeveer een uur genoten van het uitzicht en wat koekjes gegeten en cola gedronken. Weer op kracht de tocht naar beneden begonnen. Dit betekent een helse tocht naar beneden en zorgen dat we heel beneden weer aankomen. De tocht naar beneden was ietsje moeilijker omdat we soms gewoon naar beneden moesten glijden en hopen op het beste. We moesten dezelfde weg weer naar beneden volgen omdat we anders ietsje verder op het meertje aankwamen en dan moesten zwemmen ofzo. Dus denkend dat we de perfecte weg weer terug namen kwamen we heelhuids en helemaal blij beneden aan. We waren echter een piek te ver van de rand van het meertje dus waren gedoemd om te zwemmen. We namen alle opties door en besloten om onze kleren uit te doen, tot onze onderbroek, onze kleren in onze tas doen en onze schoenen aanhouden om ons te beschermen van de stenen en modder op de grond. Dus halfnaakt door het meertje gelopen, wat er hilarisch moet uitgezien hebben. We kwamen dus met kletsnatte schoenen en onder het modder aan het eind van het meertje zonder onze tas nat te krijgen en onze onderbroek nog redelijk droog. Onderaan de berg aangekomen waren we nog in volle extase van onze fantastische tocht door de bergen, meren en een gevaarlijke weg. Dit was echt fantastisch en met doorweekte schoenen terug naar de stad gelopen voor een overwinningsbiertje. Die smaakte superlekker en daar nog een beetje kip gegeten en gesproken over ons abnormaal cool avontuur. Daarna afscheid van elkaar genomen en ben toen naar de hostel gegaan om mijn trip naar de Salar te betalen en mijn schoenen ten droge gelegd. Stefano gaat nu naar Tarija en ik vertrek om mijn 4-daagse tocht door de Salar de Uyuni, heb ik echt zin in! Daarna ga ik terug naar Cochabamba voor 2-3dagen en ik denk dat ik de 17e van Cocha moet vertrekken ricthing Lima, Peru om mijn vlucht de 19e te halen. Dus die laatste dagen worden echt hel, want de bus naar Lima moet minsten 40uur zijn en dan de hele vlucht naar Brussel, maar ja deze dag en de volgende dagen moeten werkelijk prachtig worden dus heb genoeg tijd om daar over na te denken.